[ Pobierz całość w formacie PDF ]

miast przytrzymał się framugi drzwi, żeby nie upaść. Nie
jadł i nie spał od dwóch dni. Wiedział, że od tego można
stracić siły, lecz także zdawał sobie sprawę, że w jego
przypadku chodzi o coÅ› innego.
ByÅ‚ Å›miertelnie przerażony myÅ›lÄ…, iż mogÅ‚aby go ode­
pchnąć.
Christina odetchnęła głęboko i ruszyła w stronę chaty.
Jamie. Dobry Boże, jakiż on wymizerowany! Nie był już
tak zaniedbany, jak opisywał Mackie, lecz zmęczony i...
- Nie musisz się martwić, milady. Nie ugryzę. - Chciał
przemówić z uśmiechem, lecz nie całkiem się mu to
udało.
Christina nie zastanawiała się nad odpowiedzią.
- ProszÄ™, żebyÅ› siÄ™ tak do mnie nie zwracaÅ‚. Poinstruo­
wałam moich londyńskich prawników, żeby rozpoczęli
starania o pozbycie się tytułu, a jeśli nawet im się to nie
uda, i tak będę używać nazwiska rodziny mojej matki. Tutaj
jestem tylko Christmas MacKenzie.
Jamie skinął głową poważnie.
- A zatem, Christmas? Czy może powinienem...
- Wystarczy Christmas... Jamie.
Na jego przystojnej twarzy zamajaczył cień uśmiechu.
Zbliżył się ku niej, ale zdążył zrobić tylko jeden krok, kiedy
spod chusty dobiegło ciche sapnięcie.
286
Christina spojrzała na z
ródło dz
więku z niewymownie
czułym wyrazem oczu. Potem przeniosła spojrzenie na
Jamiego. Nagle wydała się mu bardzo krucha.
- Twój syn, Jamie. Przy... przyniosłam ci twojego syna.
Nazywa się Scott. Chciałbyś na niego spojrzeć?
Jamie zamknął oczy; to, co wybuchło w jego sercu,
prawie rozerwało go na strzępy. Powoli podniósł powieki;
Christina spoglądała na niego i wydawała się zupełnie
bezbronna... i bardzo zraniona.
- Och, Christmas... - zaczÄ…Å‚ niepewnie, nie wiedzÄ…c, jak
zacząć. Przełknął kulę, która uwięzła mu w gardle. - Chcę
go zobaczyć, pragnę tego z całego serca...
- A zatem... - powiedziała z udanym ożywieniem i podała
mu zawiniÄ…tko - ...proszÄ™.
Jego syn. Malutka, ślicznie ukształtowana twarzyczka,
wpatrzona w niego intensywnie błękitnymi oczami.
- Nie... nie jestem pewien, czy mogę... - wykrztusił.
Szare oczy spojrzały na niego nad główką niemowlaka.
Miały tak samo skupiony wyraz, jak oczy dziecka.
- Oczywiście, że możesz. Jesteś jego ojcem!
Znowu zamknął oczy. Owładnęło go nieznane dotąd
uczucie.
Christina z
le zrozumiała jego reakcję i spochmurniała.
- Chyba tego nie kwestionujesz? Biorę Boga na świadka,
że żaden inny mężczyzna...
- Chryste, nie! - zawołał głosem pełnym bólu. - Wielkie
nieba, nie mów tak! Nawet tak nie myśl! Naturalnie, że
jestem jego ojcem! Nie w to wątpię, lecz w wartość takiego
ojca! Po tym, przez co przeszłaś przeze mnie, nie sądzę,
żebym miał do czegoś prawo, nie rozumiesz?
287
Christina pokrÄ™ciÅ‚a gÅ‚owÄ…; w oczach stanęły jej oÅ›le­
piajÄ…ce Å‚zy.
- Dlaczego mnie tu zaprosiłeś?
Jego błękitne oczy przybrały kolor wieczornego nieba.
- Wydawało mi się, że wyraziłem to w liście, lecz
masz prawo usÅ‚yszeć to z moich ust. ByÅ‚em Å›lepym gÅ‚up­
cem. Zadałem ci okropny ból właśnie wtedy, kiedy miałaś
odwagę się przede mną odsłonić. Zraniłem cię w tej samej
chwili, w której zrozumiałem, że cię kocham. Jesteś jedyną
kobietÄ…, którÄ… kochaÅ‚em. Czy... czy zdoÅ‚asz mi kiedykol­
wiek wybaczyć?
Z jej gardła wydarł się szloch; zdołała uśmiechnąć się
przez Å‚zy.
- Już ci wybaczyłam, kochany. I tak cię kocham, że
mogłabym za ciebie umrzeć!
Jamie wypuścił z płuc powietrze, które nieświadomie
wstrzymywał. Z podejrzanie błyszczącymi oczami pochylił
się nad dzieckiem, ujął w dłonie twarz Christiny i uwięził
jej usta w pocałunku bolesnym od czułości i pożądania.
Zamknęła oczy; poczuła słony smak łez. Jego wargi były
ciepłe i niemal boleśnie znajome. Usta Jamiego, ciepło
Jamiego mówiło jej wszystkie te niemożliwe słowa, których
nie spodziewała się już usłyszeć: że ją kocha.
Pocałunek się skończył, lecz Jamie ciągle spoglądał
z bliska w jej twarz. Jego oczy przybrały odcień indygo;
były pełne niewyobrażalnego ciepła i miłości. Cud nad
cudami, Jamie jÄ… kocha!
Jakby w odpowiedzi na jej myśli, wyszeptał ochryple:
- Kocham cię, Christmas MacKenzie. A jeśli oferta
ciÄ…gle jest aktualna, moja odpowiedz
brzmi: tak.
288
- Tak...? - powtórzyła w osłupieniu.
Na widok jego uśmiechu gdzieś w głębi jej ciała odezwał
się powolny, słodki dreszcz.
- Tak, pragnę się z tobą ożenić, ty zachwycająca gąsko!
Rok temu oświadczyłaś mi się, czyż nie?
Christina zdołała się uśmiechnąć, choć w oczach znowu
stanęły jej łzy. Ale zanim wydobyła z siebie głos, niemowlak
podniósł nagle wrzask pod niebiosa. [ Pobierz całość w formacie PDF ]