[ Pobierz całość w formacie PDF ]

międzynarodowych, w tym w Komitecie Nauk Psychologicznych i Pedagogicznych, Akademii Afazji USA i Grupy
Badawczej Afazji przy Z
wiatowej Federacji Neurologicznej. Główne prace: Mowa a mózg (1970), Chory z afazją
i jego usprawnianie (1974).
ZASA
U%7łENI - STANISA
AW MIKA
Stanisław Mika (ur. w roku 1931 w Warszawie). Po ukończeniu I Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie
zaczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, najpierw wybrał studia polonistyczne, ale po roku zmienił kierunek
i związał się z psychologią na tym uniwersytecie  najpierw jako student, potem jako asystent. Jest, obok
Stefana Baleya, Andrzeja Malewskiego i Janusza Reykowskiego, jednym z pionierów polskiej psychologii
społecznej. W roku 1959 jako stypendysta Fundacji Forda, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, spędzając rok w
Group Dynamics Center w Ann Arbor, Michigan  jednym z najsilniejszych w tym czasie ośrodków
amerykańskiej psychologii społecznej. Kontakty z tak wybitnymi osobami jak Leon Festinger, Milton Rokeach,
Harold Kellety, Dorwin Cartwright czy Muzafer Sherif zaowocowały przeniesieniem na grunt polski wielu teorii
popularnych w psychologii światowej, a nade wszystko zaszczepieniem podejścia znanego jako "poznawcze".
Treści te znalazły też swój wyraz w pracy doktorskiej Stanisława Miki, napisanej pod kierunkiem prof. Tadeusza
Tomaszewskiego, a obronionej w roku 1963. Praca dotyczyła wpływu postaw na zapamiętywanie treści
zgodnych i niezgodnych z postawami.
Stanisław Mika jest autorem drugiego polskiego podręcznika z psychologii społecznej (1972  "Wstęp do
psychologii społecznej", oraz nieco póz
niejsza, obszerniejsza, "Psychologia społeczna", mająca kilka wydań).
Przewodnim tematem wszystkich dalszych jego prac była problematyka szeroko rozumianego wpływu
społecznego (perswazja, wpływy grupy, zachowania konformistyczne i asertywne). W roku 1968 habilitował się
na podstawie rozprawy "Skuteczność kar w wychowaniu". Póz
niej problematyce (auto)modyfikacji własnego
zachowania poświęcił dwie oddzielne monografie: "Jak modyfikować własne zachowanie?" (1987) oraz "O
różnych drogach samodoskonalenia" (1992). W roku 1975 otrzymał tytuł profesora.
Stanisław Mika jest członkiem-założycielem Europejskiego Towarzystwa Psychologii Społecznej, był też
członkiem zarządu Towarzystwa przez kolejne dwie kadencje. Był wieloletnim kierownikiem Katedry Psychologii
Społecznej na Wydziale Psychologii, w latach 1990-1993 był Dziekanem Wydziału Psychologii. Obecnie, po
odejściu na emeryturę z Uniwersytetu Warszawskiego, poświęca się dydaktyce na Wydziale Psychologii
Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania, jest też Dziekanem tego Wydziału.
ZASA
U%7łENI - JANUSZ REYKOWSKI
Janusz Reykowski (ur. 29 listopada 1929 w Warszawie). Był jednym z pierwszych studentów powojennej
psychologii UW. W macierzystej uczelni uzyskał stopnie doktora (1959) i doktora habilitowanego (1965), oraz
tytuły profesora nadzwyczajnego (1972) i zwyczajnego (1979). Pracował na Uniwersytecie Warszawskim do
roku 1980, kiedy to utworzył Instytut Psychologii PAN. W roku 1983 został członkiem korespondentem, Polskiej
Akademii Nauk.
Należy do grona pierwszych uczniów profesora Tadeusza Tomaszewskiego, którzy  odbywszy
długoterminowe staże w USA - tworzyli nowoczesne dyscypliny psychologii. Stworzył szkołę psychologii
osobowości, z której wyszli liczni psychologowie społeczni i kliniczni. Wielu uczniów zasłużyło się w działalności
praktycznej (jak W. Eichelberger, M. Kotański, Z. Milska, P. Pacewicz), wielu zrobiło kariery naukowe w świecie
(m. in. J. Karyłowski, G. Kochańska, P. Lewicki, A. Nowak), a znacząca część zasiliła kadry akademickie
(obecnie w innych uczelniach pracują profesorowie P. Boski, A. Gołąb, I. Heszen, J. Mellibruda, J. Trzebiński, B.
Weigl, a około 20% kadry naszego Wydziału stanowią uczniowie profesora Reykowskiego i ich uczniowie  w
tym: 8 profesorów i doktorów habilitowanych oraz 7 adiunktów). Janusz Reykowski jest współzałożycielem
powstałej w roku 1996 Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Jego dorobek naukowy trudno przecenić. Stwierdzenie to dotyczy to przede wszystkim oryginalnego wkładu w
rozwój wiedzy psychologicznej, zawartego w dziełach o charakterze przełomowym  za takie uznać
można:Funkcjonowanie osobowości w warunkach stresu psychologicznego (1965), Eksperymentalną
psychologię emocji (1968), Regulacyjną Teorię Osobowości (1975), Motywację, postawy prospołeczne a
osobowość (1976) oraz Rozwój moralny jako zjawisko wielowymiarowe (1990).
W latach 80. Janusz Reykowski zaangażował się w badania z zakresu psychologii politycznej i przyczynił się do
powstania tej dyscypliny w naszym kraju. Odegrał też istotną rolę praktyczną - jako współprzewodniczący
"stolika politycznego" w obradach Okrągłego Stołu ze strony rządowej (1989). Rola ta wywołała wyraz
ne
zainteresowanie w USA, co w konsekwencji przyniosło Januszowi Reykowskiemu uzyskanie (jako drugiemu w
historii Europejczykowi) bardzo prestiżowej nagrody Nevitt Stanford Award for International Society of Political
Psychology (2000) oraz wybranie go prezydentem ISPP (2003).
ZASA
U%7łENI - GRACE WALES SHUGAR
Grace Wales Shugar (1918) urodziła się w Montrealu, w Kanadzie. Ukończyła studia humanistyczne na
Uniwersytecie McGill w Montrealu. Do Polski przyjechała w 1952. W 1964 roku obroniła pracę magisterską z
pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat z psychologii w 1973 roku pod kierunkiem M.
Maruszewskiego. Od 1972 roku pracowała w Uniwersytecie Warszawskim, początkowo w Instytucie Lingwistyki
Stosowanej, póz
niej na Wydziale Psychologii. Jest inicjatorką badań z zakresu psycholingwistyki rozwojowej w
ośrodku warszawskim. Przez wiele lat kierowała pracami Zespołu do Badań Procesów Poznawczo-Językowych [ Pobierz całość w formacie PDF ]