[ Pobierz całość w formacie PDF ]

codziennie, ale kiedy trzeiwiała, o niczym nie pamiętała. Ale teraz, buntowana przez matkę Richarda,
mo\
e go naprawdę zwolnić. Richard nie miał pojęcia, czy Devlin posiada jakiekolwiek oszczędności
i czy w ogóle miałby dokąd pójść, gdyby musiał opuścić dom przy Gramercy Park, w którym minęło
jego \
ycie.
Pogrą\
ony w tych rozmyślaniach dotarł do stajni.
, Wrota były szeroko otwarte, co pozwalało przypuszczać, \
e ktoś jest w środku. Najlepiej, pomyślał
Richard, \
eby był to ktoś z długimi nogami, rudymi włosami i jak naj gorszą opinią na jego temat.
Ruszył wzdłu\
stajni, mijając kolejne boksy. Konie pochylały ku niemu głowy i węszyły, ale
\
aden nie zar\
ał, ani nawet nie parsknął. Richard poczuł lekki ucisk gdzieś u nasady czaszki i
usłyszał jakieś głosy, ale \
eby zrozumieć, o czym jest mowa; musiał zrobić jeszcze parę kroków.
:- Mówię ci, powiedz mu. - To była Meredith. . - Nigdy w \
yciu.
- Przynajmniej bę4ziesz wiedziała.
- Ju\
i tak wiem dosyć.
- Nic nie wiesz, To tylko takie zgadywanie.
- A właśnie \
e wiem.
- Susan, musisz to zrobić. Teraz albo nigdy.
- To samo mi mówiłaś, kiedy jechałyśmy do Lon-
dynu, pamiętasz?
Richard stanął, starając się nie uronić ani słowa.
Przypomniał sobie, \
e Meredith wspominała mu, \
e razem z Susan i Luke'em byli przed rokiem w
Anglii. - Myliłam się, zgoda. Ale teraz nie mam ju\
\
adnych wątpliwości, Susano T o jest naprawdę
ostatnia szansa.
- Trudno.
- Susan!
- Nie chcę wykorzystywać jego słabości.
W tym momencie powinien był się odwrócić i wybiec. Wiedział, \
e powinien. Czuł to. Ale
jednocześnie nie mógł się na to zdobyć. Wszystko, do czego był zdolny, to przemienić się w słuch i
stać najciszej, jak potrafi.
- Nie bądz
ghipia, Susano Kochasz go od dwunas-
tego roku \
ycia, .
- Zapominasz o jednej bardzo wa\
nej rzeczy, Meredith.
. - O czym?
- Richard mnie nie kocha.
Nagle doznał olśnienia, wszystko stało się jasne.
Serce obrysowane wokół jego inicjałów. Fakt, \
e Susan, niby niechcący, zasłoniła je, gdy tylko
zbli\
ył się do biurka. Ta iskra, która pojawiła się w jej oczach na jego widok i zgasła, gdy tylko
spytał, czy nie wie, gdzie jest doktor Cade. To, jak łatwo poddała się wtedy
w salonie, koło choinki.
No oczywiście, kochała go. Tylko ślepy mógłby tego nie dostrzec. Nawet on sam widział to
teraz jak na dłoni.
- Przecie\
potrafisz czytać jego myśli - odezwała się Meredith. - Czy naprawdę nie potrafisz
sprawić, \
eby się w tobie zakochał? .
Tego było ju\
za wiele. Richard pomyślał, \
e zwariował albo śni.
- Nie umiem czytać jego myśli. Ue razy mam ci powtarzać, \
e wszystko, co mogę, to odbierać
jego niektóre emocje. I to te\
nie zawsze.
Richard odzyskał władzę nad swoim ciałem. Odwrócił się i .ruszył w stronę wyjścia. Balon poło\
ony
gdzieś między jego płucami i gardłem urósł do takich rozmiarów, \
e nie mógł zaczerpnąć tchu. Kiedy
znalazł się na dworze, zaczął biec. Uciekał w panice, nie zastanawiając się nawet, dokąd biegnie.
Przeskakiwał jakieś płoty, potykał się i przewracał, a\
do momentu, gdy skrajnie wyczerpany
stanął na padoku, na którym znajdowało się kilka jednoroczniaków.
Konie uniosły łby i wpatrywały sie w niego. Ból u podstawy czaszki narastał w tempie spadającej
z hukiem lawiny. W' gardle miał cię\
ką kulę. Jak urzeczony rozglądał się dookoła. Patrzył na
szmaragdowe łąki, na bladobłękitne niebo, na lśniące w słońcu grzbiety koni.
To nie było jego miejsce na ziemi. Jeśli w ogóle było jakieś miejsce, które mógłby nazwać swoim.
Ruszył na oślep przed siebie. Wdrapał się ha wyjątkowo wysoki płot i omal nie spadł z drugiej
strony. Wybieg był pusty. Richard zaczął iść w kierunku otwartych drzwi do stajni, zastanawiając się,
kto i po co postawił wokół tego jedynego wybiegu taki ogromny płot.
Nagle zesztywniał z wra\
enia, gdy przypomniał sobie, \
e Admirał, postrach koni i ludzi, miał
własną stajnię i padok.
W tym momencie ze stajni wyszedł Admirał, opuścił łeb i wbił w Richarda wzrok.
ROZDZIAA

14
Admirał nie wyglądał na potwora. Był pięknym ogierem. Mo\
e nie miał ju\
szans na pierwsze
nagrody, ale z pewnością niez
le by sobie jeszcze poradził na wyścigach. Miał wspaniałą sylwetkę.
Stojąc naprzeciw niego, Richard poczuł, \
e ma przed sobą sześćset kilo siły, szybkości i wcielonego
- wedle powszechnej opinii - diabelstwa. [ Pobierz całość w formacie PDF ]