[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Mimo dyktatorskich zapędów był gorącym zwolennikiem pokoju i obawiał się, że syn
wplącze kraj w konflikt z sąsiadami. Po śmierci ojca Francisco skłonił jednak Kongres
Narodowy, by mianował go prezydentem na dziesięć lat. Wykorzystał okazję, by zawiadomić
wszystkich, iż Eliza wkrótce obdarzy go kolejnym, piątym już potomkiem. Gdy kongresmeni
wybuchnęli spontanicznym aplauzem, dodał: Chciałbym, by wszystkim stało się wiadome, że
naszą największą radością oraz życzeniem jest, aby od dziś pani Eliza Lynch cieszyła się
wszelkimi przywilejami, jakie przysługują żonie głowy państwa.
Panie López zemdlały słysząc te słowa.
W ciągu miesiąca po dojściu Francisca do władzy tysiące wybitnych obywateli Paragwaju
znalazły się w więzieniach lub na wygnaniu. Inni uciekali w panicznym strachu. Jaką
popełnili zbrodnię? Po prostu ośmielili się być innego zdania niż Francisco.
Z
wieżo upieczony dyktator postanowił podporządkować sobie także kler. Zgodnie z
obietnicą prymasem został ojciec Palacios. Usłużny księżulo nie tylko ochrzcił ongiś Juana
Francisca, lecz dostarczał regularnie jego ojcu cenne informacje, gromadzone w konfesjonale
podczas spowiedzi.
Poseł brytyjski w Paragwaju przestał kpić z Elizy nazywając ją  irlandzką konkubiną ,
teraz stała się  paragwajską panią Pompadour . Choć López wciąż utrzymywał własny dom,
gdzie hulał w towarzystwie prostytutek, nie krył obecnie swego związku z madame Lynch.
Stała się pierwszą damą Paragwaju. Wykwintnisie z Asunción musiały schować w kieszeń
swoją dumę i wyciągnąć rękę do zgody. Eliza wydawała huczne przyjęcia i dyktowała nowy
styl ubierania się. Oczywiście wkrótce przyćmiła je wszystkie.
I wtedy López oświadczył nagle, że zamierza poślubić brazylijską księżniczkę Isabellę.
Twierdził, że kierują nim wyłącznie motywy polityczne, a kochanka na zawsze pozostanie
najbliższa jego sercu. Eliza jak zawsze zdołała wykorzystać sytuację na swoją korzyść.
Zażądała praw równych z małżonką Francisca, a ponadto zmusiła go do oficjalnego uznania
za swoje wszystkich jej dzieci. Juan Francisco zyskał niezbywalne prawo do dziedziczenia po
ojcu władzy. Gdy nowiny dotarły do Isabelli, księżniczka zdecydowała się poślubić jednego z
członków francuskiej rodziny panującej.
Dla uczczenia pierwszej rocznicy objęcia przez Francisca władzy Eliza urządziła wielki
festyn. W amfiteatrze zbudowanym nad brzegiem Rio Paraguay odbywały się walki byków,
popisy taneczne i przedstawienia teatralne. Wino i caña, miejscowy rum, laÅ‚y siÄ™
strumieniami, a lud  jak zauważył jeden z obserwatorów   walnie przyczyniał się do
wzrostu liczby ludności kraju .
Francisco nie porzucił jednak swych ambicji w polityce zagranicznej. Próbował włączyć
się w spór o panowanie nad portami Urugwaju, jaki wiodły ze sobą Brazylia i Argentyna, lecz
z
le ocenił sytuację. Wkrótce wszystkie trzy kraje wypowiedziały Paragwajowi wojnę. López
ruszył do natarcia, które skończyło się spektakularną klęską. Mimo to madame Lynch
wyprawiła  bal zwycięstwa , na którym wszystkie damy z Asunción musiały oddać swe
kosztowności  dla wspomożenia paragwajskiej armii . Eliza upokorzyła je jeszcze bardziej,
zapraszając na bal prostytutki z całego miasta i osobiście witając je w progu. Tłumaczyła to
głębokim przekonaniem, że  wszystkie klasy społeczne powinny wspólnie świętować tak
radosne wydarzenie .
López przebywał na froncie, by osobiście dowodzić armią, a Elizę pozostawił w
Asunción w roli regentki. Pierwszym jej zarządzeniem był nakaz oddania wszelkiej
posiadanej jeszcze biżuterii,  by wspomóc kraj w godzinie próby . Prowadziła również
szczególną politykę wobec ludzi oskarżonych o spiskowanie przeciw władzy. Aby dowieść
swej lojalności, musieli płacić duże sumy w złocie.
Wkrótce sprawy na froncie przybrały tak niepomyślny obrót, że Franciscowi zabrakło
zdrowych, sprawnych żołnierzy. Karty powołania otrzymali wszyscy obywatele płci męskiej
między jedenastym a sześćdziesiątym rokiem życia. Nie oszczędzono nawet arystokratów.
Kobiety pozostały w domu, by uprawiać ziemię. Jedynymi mężczyznami, jakich można było
teraz spotkać w Asunción, byli policjanci.
Siły trzech państw wkroczyły wreszcie na terytorium Paragwaju. W bitwie pod Estero
Bellaco, 24 maja 1866 roku, wojska Lópeza zostały kompletnie rozbite. Ciała paragwajskich
żołnierzy były tak wychudzone, że nie chciały płonąć, gdy po bitwie palono zwłoki
poległych. Francisco pogorszył sytuację jeszcze bardziej, nakazując rozstrzelać pozostałych
przy życiu oficerów  za tchórzostwo w obliczu nieprzyjaciela .
Zaoferowano Paragwajowi pokój, lecz postawiono warunek: López miał znalez
ć się na
wygnaniu w Europie. Odmówił. Miast tego zamknął w więzieniach, poddał chłoście i
torturom, a wreszcie rozstrzelał wszystkich Paragwajczyków, którzy wpadli w jego ręce. Nie
wystarczył mu konflikt z trzema potężnymi sąsiadami, zaszczycił swoją uwagą także
zagranicznych dyplomatów. Okręty wojenne Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii,
Francji i Włoch wyruszyły natychmiast z odsieczą.
Madame Lynch użyła swego niekwestionowanego uroku, by oczarować zagranicznych
wysłanników i przekonać kochanka, że klęski, jakie nań spadły, nie są jego winą. Winni byli
otaczający go zdrajcy i spiskowcy. López poszukiwał ich nieustannie i był wobec nich
bezlitosny.
Po kolejnej klęsce zmuszony był ewakuować Asunción. Już dawno poddał torturom i
rozstrzelał swoich braci, a siostry podróżowały na krytych wozach zaprzężonych w woły. Od
czasu do czasu pozwalano im wyjść, by mogły paść przed bratem na twarz, poczynić nowe
wyznania i odebrać chłostę. Francisco skazał na wysmaganie biczami także swoją matkę,
choć miała już wtedy ponad siedemdziesiąt lat.
Eliza usiłowała zabrać ze sobą tak wiele bogactw, jak to tylko było możliwe. Musiała [ Pobierz całość w formacie PDF ]