[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pod którymi możemy je pobrać, jeżeli jeszcze nie zainstalowaliśmy ich w naszym
komputerze:
Internet Explorer. Najnowsza wersja tej przeglądarki to 6.0. Można ją pobrać
pod adresem http://www.microsoft.com/windows/ie/. Jeżeli dysponujemy
wcześniejszą wersją przeglądarki Internet Explorer i chcemy ją uaktualnić,
powinniśmy otworzyć przeglądarkę Internet Explorer, przejść do menu
Narzędzia i wybrać polecenie Windows Update, co spowoduje zainicjowanie
procesu uaktualniania naszej przeglądarki. Jeżeli nigdy wcześniej tego
nie robiliśmy, bądz
my przygotowani na to, że może to trochę potrwać,
gdyż może się zdarzyć, że przed pobraniem nowej wersji przeglądarki
Internet Explorer będziemy zmuszeni pobrać kilka  kluczowych aktualizacji.
Netscape Navigator 4.7 można pobrać pod adresem http://home.netscape.com/
browsers. Ze strony tej można także uzyskać dostęp do szeregu przeglądarek
firmy Netscape.
Przeglądarkę Netscape Navigator 6.2 można znalez
ć pod adresem
http://home.netscape.com/browsers/.
34 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
Przeglądarkę Mozilla można pobrać pod adresem http://mozilla.org/releases/.
Opera 6 jest dostępna pod adresem http://www.opera.com/download/.
Aby korzystać z przeglądarki, nie musimy być połączeni z Internetem. Strony WWW
zapisane w naszym komputerze można ładować i przeglądać lokalnie.
Podstawowe sprawy do zapamiętania
Przedstawimy teraz pewne podstawowe zasady, o jakich należy pamiętać podczas
tworzenia skryptów w języku JavaScript. Z czasem będziemy je stosować niemal od-
ruchowo, ale zanim to nastąpi, powinniśmy przestrzegać ich świadomie w trakcie pi-
sania skryptów.
Rozróżnianie wielkich i małych liter
W języku JavaScript wielkość liter ma znaczenie. Stosując zatem wielkie i małe litery
w tworzonych nazwach zmiennych lub stałych języka JavaScript, należy być bardzo
uważnym i zachować konsekwencję. Bardzo popularny błąd, jaki przytrafia się począt-
kującym programistom, polega na nadaniu nazwy zmiennej lub funkcji, a następnie
ponownym jej zapisaniu, ale z różną wielkością liter dla jednego lub więcej znaków.
W krótkim skrypcie taki błąd jest łatwy do zauważenia, ale w dłuższych skryptach
będzie bardzo trudno wykryć, skąd on pochodzi. Tak więc, jeżeli nadamy jakiemuś
elementowi nazwę  Element , musimy za każdym razem odwoływać się do niego
wykorzystując tę samą wielkość liter. Jeżeli tego nie zrobimy, wystąpi błąd lub uzy-
skamy nieoczekiwane wyniki.
Z
redniki
Dobrą praktyką jest zwyczajowe kończenie każdej instrukcji JavaScript średnikiem.
Nie stanowi to wymogu; w rzeczywistości jest potrzebne tylko wtedy, gdy chcemy
umieścić co najmniej dwie instrukcje JavaScript w jednym wierszu. Często tak się zdarza
w czasie tworzenia konstrukcji pętli , którą opisano w dalszych rozdziałach.
Znaki końca wiersza
Dzięki znakom końca wiersza nasz kod stanie się bardziej czytelny. Im dłuższy kod,
tym bardziej istotna jest jego czytelność.
Odstępy
Znaki odstępów (spacje, tabulatory, znaki końca wiersza) nie są widoczne na ekranie,
lecz tworzą odstępy w kodzie. Oprócz tych spacji, które są potrzebne do oddzielenia
poszczególnych elementów kodu JavaScript, interpreter języka ignoruje nadmiarowe
odstępy. Tak więc kod:
RozdzIał 1. f& Podstawy35
można zapisać jako:
Chociaż interpreter języka JavaScript dopuszcza wpisywanie kodu w ten sposób, to
jednak zapis taki powoduje, że dla większości użytkowników czytanie i rozumienie
kodu staje się trudniejsze. Zamysłem, który kryje się za ignorowaniem nadmiarowych
odstępów w języku JavaScript jest umożliwienie wpisywania kodu w taki sposób, aby
można było łatwo wydzielić główne elementy struktur kodu. Dzięki zastosowaniu od-
stępów podczas tworzenia struktury naszego kodu, stanie się on dla nas bardziej czytelny.
Na przykład, jeżeli mamy fragment kodu zapisany pomiędzy nawiasami klamrowymi:
to możemy wykorzystać odstępy, aby kod ten stał się bardziej czytelny:
Dzięki temu, że nawiasy okrągłe  otwierający i zamykający  są zapisane w od-
dzielnych wierszach, w obu przypadkach na początku wiersza, możemy z łatwością
wskazać, gdzie taki blok kodu się zaczyna, a gdzie kończy. W trakcie przeglądania
dużego fragmentu kodu JavaScript możemy łatwo stwierdzić, jaka instrukcja należy
do jakiego bloku.
Gdzie umieszczamy kod JavaScript
JavaScript, podobnie jak HTML, jest zwykłym tekstem, który można wpisywać bez-
pośrednio w edytorze tekstowym, takim jak np. Notatnik. Jednak, aby interpreter języka
JavaScript poprawnie rozpoznawał i właściwie przetwarzał nasz kod, musimy umieścić
go w miejscu, w którym interpreter języka przeglądarki WWW się go spodziewa.
Istnieją trzy miejsca, gdzie możemy umieścić skrypty JavaScript na naszych stronach
HTML:
w bloku skryptu wpisywanym wewnątrz kodu HTML,
w oddzielnym pliku zawierającym kod JavaScript,
w obrębie otwierającego znacznika wielu elementów HTML.
Bloki skryptów
Wpisywanie kodu JavaScript w dokumencie HTML za pomocą bloków skryptów jest
najprostszym sposobem wstawiania kodu JavaScript. Co to jest blok skryptów?
Mówiąc najprościej, blok skryptów to fragment kodu JavaScript otoczony parą znacz-
ników HTML  otwierającego znacznika , poprzedzającego kod
JavaScript oraz zamykającego znacznika , który następuje po zakończeniu
36 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
kodu. Znacznika można użyć wewnątrz kodu HTML w celu oznaczenia ob-
szaru kodu JavaScript dokładnie w taki sposób, w jaki możemy wykorzystać znacznik
do oznaczenia akapitu lub do oznaczenia formularza. Przykład wykorzy-
stania znacznika pokazano na wydruku 1.1.
Wydruk 1.1. Szkielet kodu JavaScript (skeleton.htm)
Blok skryptów można umieścić niemal w każdym miejscu pomiędzy otwierającym
a zamykającym znacznikiem HTML naszej strony WWW. Jeżeli jednak umieszczenie
bloku skryptów w konkretnej części strony HTML nie jest konieczne, najlepiej umieścić
blok skryptów pomiędzy otwierającym, a zamykającym znacznikiem oraz po
tytule i wszystkich metaznacznikach, które wykorzystujemy. Zapewnia to, że skrypty
będą w pełni załadowane, zanim strona pojawi się w przeglądarce. Pozwala to na unik-
nięcie wielu błędów, jakie mogą się pojawić, kiedy użytkownik próbuje wywołać skrypt,
który nie został jeszcze załadowany.
Spójrzmy na efekt wyświetlenia strony w zależności od miejsca, w którym umieścili-
śmy skrypt. W tym celu w wybranym edytorze tekstów wpiszemy kod pokazany na
wydruku 1.2.
Wydruk 1.2. Tworzenie  za pomocą skryptu JavaScript  okienka z ostrzeżeniem
(firstAlert.htm)
RozdzIał 1. f& Podstawy37
Ten kod spowoduje wyświetlenie wyniku pokazanego na rysunku 1.1.
Rysunek 1.1.
Ostrzeżenie
wyświetlane
przez blok skryptów
JavaScript
umieszczony
w nagłówku strony
Spróbujmy teraz przemieścić blok skryptów za nagłówek strony, tak jak na wydruku 1.3.
Wydruk 1.3. Okno ostrzeżenia utworzone przez JavaScript w obrębie treści HTML
(secondAlert.htm)
Powinniśmy teraz uzyskać taki wynik, jak na rysunku 1.2.
38 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
Rysunek 1.2.
Ostrzeżenie
wyświetlane
przez blok skryptów
JavaScript
umieszczony
w treści HTML
Zwróćmy uwagę na różnicę spowodowaną umieszczeniem bloku skryptów w innym
miejscu. Kiedy blok skryptów znajdował się w nagłówku dokumentu, okno ostrzeże-
nia wyświetlane było przed załadowaniem tekstu  Nagłówek strony do przeglądarki.
Poprzez przemieszczenie bloku skryptów do treści dokumentu HTML, poniżej na-
główków , tekst  Nagłówek strony został załadowany w przeglądarce, zanim [ Pobierz całość w formacie PDF ]