[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Mikołajowi, synom brata swego Cztana i chociaż po śmierci jego
przyrzekli oni pod słowem zamki te bez żadnych sporów i wybiegów
w oznaczonym terminie zwrócić kapitule, jednakże teraz oddania ich
odmówili, czyniąc wiele szkód i krzywd ubogim ludziom kościoła
gnieznieńskiego, w powiecie tych zamków mieszkającym. Za te
zajęcia i napady, Jan archidiakon i Bronisław kanclerz,
administratorzy spraw świeckich i duchownych arcybiskupstwa,
rzucili na nich na mocy
268
Bodzeta syn Wisława z Kosowic h. Szeliga, wielkorządca generalny ziem krakowskiej i
sandomierskiej (1357-1370 i 1372-1382), kanonik w wielu kapitułach, proboszcz u Zw.
Floriana w Krakowie, abp gnieznieński od 1382, zm. 26 grudnia 1388.
269
Biskupem poznańskim został Jan Kropidło, syn ks. opolskiego Bolesława, bp poznański
(1382-1384), bp kujawski (1384-1389), bp kamieński (1394-1398) bp chełmiński (1398-
1402), ponownie bp kujawski (1402-1421), zm. 3 marca 1421.
statutów prowincjonalnych ekskomunikę i publicznie kazali o tym
ogłosić, w zajętych zaś miejscowościach zarządzili ustanowienie
interdyktu kościelnego. Następnie kapituła gnieznieńska wysłała tegoż
Bronisława, kanclerza, i Jana z Trląga, archidiakona kruszwickiego270
na Węgry, do króla pana, ze skargą na tych zaborców, oraz z
uniewinnieniem siebie i swego elekta, z niektórych zarzutów,
uczynionych im fałszywie przed królem przez zawistnych ludzi.
Doniesiono bowiem królowi, jako rzecz pewną, że niby Siemowit,
książę mazowiecki, niezwłocznie po elekcji Dobrogosta, pełen radości
od zamku (Aowicza) odstąpił, ponieważ ten Dobrogost obiecał mu, iż,
jako arcybiskup, ukoronuje go po śmierci króla (Ludwika), na króla
polskiego. Z tego powodu radzono królowi, aby owego elekta
gnieznieńskiego nie dopuścił do Rzymu, co też on uczynił,
rozkazawszy zatrzymać go w Treviso, nie ruszając jednak rzeczy jego
ani towarzyszących mu osób. Po kilku tygodniach Dobrogost uciekł z
wiezienia i na święto Wniebowzięcia Najświętszej Panny Maryi271
przybył do zamku Aowicza, w nadziei, że kapituła pozwoli mu, jako
obranemu arcybiskupowi, tam pozostać. Jednakże zmuszono go do
opuszczenia zamku, i ani cała kapituła, ani żaden z jej członków do
niego przyjść nie chcieli. Wtedy udał się do Gniezna i prosił kapitułę,
aby mu wyznaczyła na utrzymanie zamek Aowicz lub Kamień. Prośby
tej wszakże nie uwzględniono, gdyż pragnął rzeczy niemożliwej.
Zważmy więc, że od pierwszego dnia grudnia zeszłego (roku) do
piątego dnia miesiąca kwietnia, opróżniły się z powodu śmierci
pasterzy cztery stolice biskupie, mianowicie: gnieznieńska,
poznańska, krakowska i płocka. Piąta zaś, wrocławska, wakowała już
siódmy rok.
56 O rzezi sprawionej przez książąt litewskich pomiędzy sobą.
Tegoż roku, tj. 1382, Jagiełło, syn Olgierda, wielki książę litewski272,
który z górą rok temu był razem z matką swoją przez stryja Kiejstuta
schwytany i w pewnym zamku na Białej Rusi,
270
Jan z Trląga, podkanclerzy (1371-1374) i kanclerz (1375) Kazka słupskiego, kanonik
płocki i gnieznieński (od 1374), archidiakon kruszwicki (od 1379), zm. w 1395 r.
271
15 sierpnia 1382.
272
Władysław Jagiełło, syn Olgierda, wielki ks. litewski (1377-1401), król polski od 1386,
zm. l czerwca 1434.
zwanym Połock, w więzach trzymany, uszedł około Zielonych
Zwiąt273 z niewoli i przy pomocy panów litewskich opanował zamek,
zwany Wilno, po czym zaraz posłał do Winrycha, mistrza zakonu
niemieckiego w Prusach274, prosząc go o pomoc przeciwko swemu
stryjowi. Mistrz przysłał niezwłocznie wojsko i razem z tym księciem
litewskim obiegł główny zamek, zwany Troki, gdzie przechowywano
cały skarb Kiejstuta i wszystkie widome znaki jego sławy. Przerażeni
Troczanie poddali im zamek, ci zaś kazali go spalić, zabrawszy cały
skarb i wszystkie sprzęty, a nie straciwszy ani jednego ze swoich
ludzi. Po ich ustąpieniu, książę Kiejstut zabrał wojsko i obiegł Wilno,
chcąc zdobyć zamek, lecz gdy Skirgiełło, brat wspomnianego
wielkiego księcia Jagiełły, ze swym, acz nielicznym, wojskiem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plspartaparszowice.keep.pl