[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Stabilizacja rodzinna Stosunek personelu i rodziny do
pacjenta
Rozległość oparzenia Opieka ze strony instytucji
społecznych
Lokalizacja oparzenia Stosunek przyjaciół i innych ludzi
y
ródło: Opracowano na podstawie: S.J. Garrison Podstawy rehabilitacji i medycyny fizykalnej PZWL, Warszawa
1997
Większość oddziałów oparzeniowych zatrudnia pracowników socjalnych i
psychologów, którzy stanowią zespół leczący. Proces leczenia można podzielić na trzy
etapy  okres resuscytacji lub krytycznego leczenia ratunkowego, okres ostry i okres
długotrwałej rehabilitacji. W czasie wielotygodniowego leżenia w łóżku szpitalnym może u
pacjenta wystąpić zmiana świadomości taka jak np. skrajna senność, zagubienie czy
dezorientacja. Mogą wystąpić też cięższe zmiany świadomości: stan majaczeniowy lub
krótkotrwale reakcje psychotyczne, które są najczęściej rezultatem zakażenia,
odstawienia alkoholu i powikłań endokrynologicznych lub dużych dawek leków. U dzieci w
przypadkach bardzo ciężkich dochodzi do drgawek.
Zejście oparzenia zależy od połączonych wyników samego pacjenta i należycie
zorganizowanego zespołu wielodyscyplinarnego. Pozostawienie oparzeń do
spontanicznego wygojenia bez interwencji leczniczych może doprowadzić do ciężkich
zbliznowaceń i przykurczów. W ostrej fazie pacjent wymaga bacznego nadzoru i
szybkiego podjęcia intensywnej terapii. Proces ten wydłuża obecność współistniejących
uszkodzeń w postaci złamań, zwichnięć, oparzeń dróg oddechowych czy też oparzeń o
dużej rozległości. Po wypisaniu ze szpitala pacjent powinien pozostawać nadal pod
obserwacją, co wiąże się z kontynuacją pewnych form terapii. W zależności od rozległości
oparzeń, pacjent wymaga od dwóch do trzech sesji nadzorowanej terapii tygodniowo.
Powinno się okresowo sprawdzić noszoną przez pacjenta odzież, aby nie wywierała
nadmiernego ucisku, ponieważ może dojść do uszkodzenia skóry. Odzież lekką pacjent
powinien nosić od 3 do 4 miesięcy. U wielu pacjentów dochodzi do zaburzeń tolerancji na
ciepło i zimno, w związku z tym powinni oni unikać ekspozycji na temperatury
ekstremalne.
W okresie ostrym chory może być wylękniony, zdezorientowany oraz cierpiący.
Cały czas obawia się czy przeżyje, zwłaszcza, gdy znajdzie się w warunkach intensywnej
opieki. Wymaga on powtarzania wielu informacji i wzbudzaniu zaufania. Już we
wczesnym okresie powinno siÄ™ w proces wspierania pacjenta i zapewnienia mu komfortu
psychicznego wciągnąć jego rodzinę i przyjaciół. Zarówno pacjent jak i jego najbliżsi
powinni otrzymywać jasne i dokładne informacje na temat wszystkich aspektów procesu
powrotu do zdrowia. W pacjencie tworzą się obawy, lęki o przyszłość dotyczącą własnego
wyglądu, pracy, rodziny i akceptacji społecznej. Zarówno zespół leczący, jak i rodzina
powinni pacjentowi zapewnić wsparcie emocjonalne.
Materiały Distance Learning
© Wyższa SzkoÅ‚a Informatyki i ZarzÄ…dzania z siedzibÄ… w Rzeszowie 19
Fizjoterapia kliniczna w chorobach narządów wewnętrznych
Fizjoterapia w oparzeniach

WICZENIA
Test jednokrotnego wyboru.
Pytanie 1.
FizykoterapiÄ™ i balneoterapiÄ™ stosujemy:
a. We wczesnej fazie oparzenia
b. We wczesnej i póz
nej fazie oparzenia
c. W póz
nej fazie oparzenia
Pytanie 2.
Ortezowanie i układanie u oparzonych służy przede wszystkim
a. Zapobieganiu tworzenia siÄ™ przykurczy
b. Efektowi przeciwbólowemu
c. Unieruchomieniu pacjenta
Pytanie 3.
OptymalnÄ… pozycjÄ… unieruchomienia stawu kolanowego jest:
a. Pełny wyprost
b. Zgięcie 20st
c. Zgiecie 45 st i rotacja zewn. 10st
Pytanie 4.
Presoterapia u oparzonych ma na celu:
a. Kształtowanie blizn przerostowych i ich gojenie
b. RedresjÄ™ przykurczu
c. PoprawÄ™ zakresu ruchu
Pytanie 5.
Po założeniu przeszczepu skóry zaleca się niewykonywanie ćwiczeń przez
okres:
a. 10  14 dni, aby ułatwić wygojenie
b. 3  4 dni, aby ułatwić wygojenie
c. 14 - 21 dni, aby ułatwić wygojenie
Pytanie 6.
W początkowym etapie z technik masażu stosujemy: [ Pobierz całość w formacie PDF ]