[ Pobierz całość w formacie PDF ]

nych pojęć, związane są bowiem ze światem wewnętrznym człowie-
ka, z jego duszą; i choć często są faktami głośnymi, nie dają się
jednakże zbadać do końca.
Nawrócenie - tłumaczy dalej o. Mondrone - to proces duchowy.
Oznacza «zmianÄ™ myÅ›lenia», «powrót do porzuconego Boga». Ozna-
cza dostrzeżenie sprzeczności własnego życia z prawdą, uświadomie-
nie sobie popełnionych błędów i odpowiedzialności za nie oraz wolę
dokonania zmiany swego postępowania, rozpoczęcia nowego życia,
w zgodzie z odnalezionÄ… prawdÄ….
Wszystko to wymaga udziału rozumu, który widzi i poznaje praw-
dę, udziału woli, która wybiera drogę życiową do niedawna odrzuca-
nÄ…, a także «Å‚aski». «A
aski» wÅ‚aÅ›nie, gdyż wedÅ‚ug teologów nawróce-
nie to «Å‚aska», czyli «dar Boży», i dlatego nawrócenie może siÄ™
dokonać tylko dzięki działaniu Bożemu. Proces nawrócenia jest więc
bardzo złożony.
Na ogół zmiana ta w normalnych warunkach wymaga pewnego
czasu. Czasu potrzebnego do refleksji, dokonania ocen i powzięcia
decyzji. Lecz są również przypadki, kiedy wszystko to rozgrywa się
w jednej chwili. Osoba, porażona łaską, decyduje się natychmiast
173
odmienić własne życie. Typowym przykładem takiego nawrócenia
jest Paweł z Tarsu, zwany Szawłem. Przyszły św. Paweł wysłany
został z Jerozolimy do Damaszku na czele grupy żołnierzy żydow-
skich, ażeby prześladować tam chrześcijan. Nagle w drodze ukazał
mu się Chrystus. Paweł spadł z konia i oślepiła go światłość nie-
bieska. UsÅ‚yszaÅ‚ gÅ‚os Chrystusa: «Szawle, Szawle, dlaczego mnie
przeÅ›ladujesz?». ZrozumiaÅ‚ wtedy, że chrzeÅ›cijanie sÄ… Chrystusowymi
uczniami. Zobaczył swój błąd, wyczuł intuicyjnie prawdę i zmie-
nił momentalnie swą postawę, przeistaczając się z prześladowcy
w apostoła.
Takie są cudowne nawrócenia - cuda w pełnym tego słowa zna-
czeniu, gdyż dokonują się poza normalnymi procesami psychicznymi,
w sferze, która przewyższa prawa natury".
(Odprzysiężenie się przywódcy loży masońskiej
Niemożliwe jest nawet wyobrazić sobie, ile nawróceń dokonało się
w San Giovanni Rotondo za sprawÄ… Ojca Pio.
 Brat ze stygmatami" spędzał większą część swego czasu w kon-
fesjonale. Nie wygłaszał ani kazań ani wykładów, ani też nie był
misjonarzem. Wysłuchiwał spowiedzi osób zwracających się do niego
o duchową poradę. Był  lekarzem dusz".
W latach dwudziestych i trzydziestych trwał w konfesjonale do
19 godzin dziennie. Póz
niej, z powodu słabego zdrowia, zmuszony
został zmniejszyć ilość czasu poświęcanego na taką działalność apo-
stolską. Lecz kiedy tylko mógł, zasiadał w swym małym i niewygod-
nym konfesjonale, przy którym stała zawsze długa kolejka osób
cierpliwie czekajÄ…cych na moment zwierzenia siÄ™ mu ze swych
rozterek duchowych. I niemal zawsze odchodzący od konfesjonału
penitent miał łzy w oczach, jakby na znak wielkiej zmiany, która
zaszła w jego sercu.
Każdego dnia przy konfesjonale Ojca Pio dokonywały się cudow-
ne nawrócenia. Nadzwyczajne cuda, które na zawsze pozostaną
w ukryciu przed ciekawością ludzką. Czasami jednak, kiedy dotyczy-
174
ły one bardzo znanych osób, dokonywały się jakby na oczach ludzi,
stawały się publiczną tajemnicą. Wywoływały zdziwienie oraz dysku-
sje w gronie prywatnym i na łamach gazet, gdyż były historiami
wciągającymi, pełnymi dramatyzmu i głęboko ludzkich, wzruszają-
cych momentów, a przy tym obfitowały w tajemnicze treści duchowe.
Do pierwszych nawróceń doszło wraz z pojawieniem się na ciele
Ojca Pio stygmatów. Rany te stały się katalizatorem o wielkiej sile.
Stykając się z Ojcem Pio, dusze ludzkie doznawały porażenia podob-
nego temu, jakie przydarzyło się Pawłowi z Tarsu.
Jeden z pierwszych głośnych przypadków nawrócenia wiąże się
z adwokatem Cesare FestÄ…, kuzynem tego samego doktora Festy,
który badał stygmaty Ojca Pio.
Cesare Festa, genueńczyk, cieszył się sławą wybitnego prawnika
w całej Ligurii. Sprawował zaszczytną funkcję prezesa stowarzysze-
nia kombatantów włoskich; był burmistrzem Arenzano oraz doradcą
Wiktora Emanuela III. Za młodu wstąpił do masonerii, w której
doszedł do jednej z najwyższych pozycji.
Z właściwą mu nieugiętością i bezkompromisowością zwalczał
wszystkimi swymi siłami Kościół katolicki. Często spotykał się ze
swym kuzynem, doktorem Festą, i dyskutowali wtedy o cudach. [ Pobierz całość w formacie PDF ]