[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Jestem pewien, ¿e miaÅ‚ jakiS powód.
Stop powiedziaÅ‚a Zoë. Proszê mi jeszcze raz pokazaæ po-
przedni rysunek.
Ten? zapytał Indy.
ByÅ‚ to szkic smukÅ‚ego kamiennego sÅ‚upa wystaj¹cego ze Snie-
gu, pokrytego dziwnymi znakami. Indy nie mógł tego dokładnie
okreSliæ z powodu rozmiarów rysunku, ale znaki przypominaÅ‚y skan-
dynawskie runy. Podpis pod szkicem gÅ‚osiÅ‚ po prostu Kamieñ
z Thule .
Tak potwierdziÅ‚a Zoë. To ten sam gÅ‚az, który wujek przy-
słał tu, kiedy jeszcze byłam mała.
Naprawdê? zapytaÅ‚ Indy. Gdzie on teraz jest?
Tam, gdzie zawsze odparÅ‚a Zoë. Na cmentarzu, czeka, a¿
wujka pod nim pochowaj¹. Zobaczy go pan jutro, jeSli zamierza pan
zostaæ na pogrzeb.
Prawdê mówi¹c, nie miaÅ‚em tego w planach powiedziaÅ‚ Indy
przepraszaj¹co. Mój poci¹g odje¿d¿a doSæ wczeSnie rano. Mam
nadziejê, ¿e pani wujek by to zrozumiaÅ‚.
Zaraz, zaraz odezwaÅ‚a siê Zoë. Dlaczego pana tak bardzo
interesuje ten stary głaz? Jest coS wart?
Uzbrojony w papier i kawaÅ‚ek wêgla drzewnego nabyty w po-
bliskim sklepiku, Indy wezwaÅ‚ taksówkê i ruszyÅ‚ na cmentarz poÅ‚o-
¿ony na obrze¿u miasta.
36
ByÅ‚bym bardzo wdziêczny, gdyby zaczekaÅ‚ pan tutaj zwróciÅ‚
siê do taksówkarza. To nie powinno potrwaæ dÅ‚ugo.
Dla mnie bez ró¿nicy odparÅ‚ kierowca. Klient pÅ‚aci.
Grobu nie musiaÅ‚ dÅ‚ugo szukaæ: byÅ‚ to jedyny spÅ‚achetek ziemi
oznaczony smukłym, trójgraniastym kamieniem.
Obok kamienia klêczaÅ‚ zaniedbany mê¿czyzna w Srednim wie-
ku o potarganych, czarnych włosach i przekrwionych oczach. Nie
zwa¿aj¹c za padaj¹cy przelotnie marzn¹cy deszcz, spokojnie ukÅ‚a-
dał drewno na ognisko, jakby to robił nie na cmentarzu, ale we włas-
nym kominku. W zasiêgu rêki staÅ‚ kanister benzyny.
Jestem grabarzem odezwaÅ‚ siê mê¿czyzna. A pan?
Indiana Jones. Archeolog.
Ha! wykrzykn¹Å‚ triumfalnie mê¿czyzna. Ja ich chowam,
a pan wykopujesz.
Grabarz wyci¹gn¹Å‚ z tylnej kieszeni półlitrówkê whisky, wyj¹Å‚
z ust nie zapalone cygaro i poci¹gn¹Å‚ spory Å‚yk. Nastêpnie otarÅ‚ gwint
brudnym rêkawem, wÅ‚o¿yÅ‚ cygaro z powrotem do ust i zaoferowaÅ‚
trunek Indy emu.
Dziêkujê, nie rzekÅ‚ Indy.
Roztropny z pana człek powiedział grabarz. Czego pan tu
szukasz?
ChciaÅ‚bym przekalkowaæ znaki z tego kamienia, je¿eli mo¿e
pan jeszcze na parê minut wstrzymaæ siê z tym ogniskiem odparÅ‚
Indy. Baldwin przysÅ‚aÅ‚ go tu z Arktyki, wiêc musi on mieæ wartoSæ
historyczn¹.
Bardzo proszê grabarz wzruszyÅ‚ ramionami. Ale pana kum-
ple ju¿ tu byli i zrobili zdjêcia.
Kumple?
Ano, kilku wysokich, przystojnych facetów z jednym z tych
nowomodnych niemieckich aparatów. Taki mały, wielkoSci paczki
papierosów.
Rwietnie. Indy rozwin¹Å‚ papier i zabraÅ‚ siê do pracy. Kamieñ
był z rudawego, drobnoziarnistego granitu, miał około trzydziestu cen-
tymetrów obwodu u podstawy i zwê¿aÅ‚ siê do mniej wiêcej poÅ‚owy
tego przy wierzchołku. Wszystkie trzy powierzchnie wygładzono, a ru-
ny byÅ‚y du¿e, lecz wyciête umiejêtnie. Znaki wygl¹daÅ‚y znajomo, ale
pochodziÅ‚y z okresu, którego Indy dobrze nie znaÅ‚, choæ nie ulegaÅ‚o
w¹tpliwoSci, ¿e s¹ pochodzenia skandynawskiego, sprzed dziewiêæ-
setnego roku naszej ery. Kamieñ byÅ‚ silnie napoczêty zêbem czasu,
szczególnie na krawêdziach, i niektóre znaki zd¹¿yÅ‚y siê ju¿ zatrzeæ.
37
Wiesz pan, kiedyS trzeba byÅ‚o czekaæ na odwil¿, ¿eby pogrze-
baæ zmarÅ‚ych obwieSciÅ‚ grabarz, polewaj¹c stos drewna benzyn¹
i tupi¹c nog¹ o zamarzniêty grunt.
Umarli s¹ cierpliwi powiedziaÅ‚ Indy.
Mo¿e i tak odparÅ‚ grabarz. Ale wyobra¿a pan sobie czeka-
nie przez tydzieñ czy dwa ze sztywnym dziadkiem w szopie na po-
dwórku?
To nie byłoby miłe.
O, to jeszcze nie jest najgorsze. Grabarz przetrz¹saÅ‚ kieszenie
w poszukiwaniu zapaÅ‚ek. W tym interesie sÅ‚yszy siê ró¿ne paskudne
historie. W hrabstwie Cherokee przez przypadek otworzyli jeden grób,
kiedy kopali obok niego, i wiesz pan, co siê okazaÅ‚o? Biedaczysko
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plspartaparszowice.keep.pl
