[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Ja - odpowiedziała zdecydowanie Jenny.
- A to dlaczego, korku? - spytał Bernard.
Zamiast odpowiedzi padła na kolana i zaczęła przerzucać książkę.
W końcu znalazła miejsce, o które jej chodziło.
- To tu. Posłuchajcie:  Mój najdroższy wrogu! Proszę pozwolić, że
ustosunkuję się do pańskiego idiotycznego stwierdzenia, że kobiety po�
winny zadowolić się rolą �duchowego ogniska, przy którym grzeje się
mężczyzna�. Jeśli mężczyz
nie marznie ciało, radzę zainwestować w po�
rządny piec. Jeśli marznie mu duch, proponuję kielicha".
Ojciec odrzucił głowę do tyłu i roześmiał się. Bernard też wyglądał
na rozbawionego.
- To właśnie cała twoja matka...
- Nie, sir - odparła Jenny. - Moja matka nigdy by nie była taką
ofermą. Moja matka posiekałaby na kawałeczki mężczyznę, który wy�
powiedziałby podobnie śmieszny pogląd.
Obaj mężczyz
ni spojrzeli na Lily, która, stwierdziwszy, że synek
Kathy leży już bezpiecznie w ramionach swojej matki, zajęła na powrót
swoje miejsce i przysłuchiwała się im w milczeniu. Teraz podniosła na
córkę ciemne oczy.
- Naturalnie, Jenny - powiedziała pogodnie, uśmiechając się do
męża. - Ale kiedy spotykamy wviatkowego dżentelmena, który zasługu�
je na wysiłek instruowani* KO unazna sobie pozwolić na łagodność. [ Pobierz całość w formacie PDF ]